Δάφνη

Θάμνος που κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να γίνει και δέντρο και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ μεγάλο. Αντέχει στην ξηρασία αλλά αναπτύσσεται ταχύτερα, αν έχει νερό. Μεγάλες και πολλές δάφνες έχουμε στο Μυλοπόταμο, στον Καραβά, αλλά και όπου αλλού έχει πολλά νερά. Δάφνες έχουμε επίσης και δίπλα σε μνημεία, μια που με δάφνες στεφάνωναν και στεφανώνουν τους δοξασμένους. Τα φύλλα του είναι αρωματικά και χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην ελληνική κουζίνα (π.χ φακές, κοκκινιστά κ.λ.π) Κατά τη μυθολογία, τη νύμφη Δάφνη την ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας, αλλά εκείνη δε δέχτηκε τον έρωτά του και η μητέρα της Γαία την μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δένδρο για να την γλιτώσει. Από τότε η δάφνη ήταν το ιερό δένδρο του Απόλλωνα και χρησίμευε σαν μέσο καθαρμού χάρη στην αρωματική της ιδιότητα. Επιστημονική ονομασία: Laurus nobilis, Λαόυρος η ευγενής Οικογένεια: Lauraceae Κυθηραϊκή ονομασία: Δάφνη, Βάγια Ονομασία σε άλλα μέρη της Ελλάδας: Δάφνη, Βάγια, Φυλλάδα Συλλογή Μαζεύουμε τα φύλλα (και σε μερικές περιπτώσεις τους καρπούς της δάφνης χωρίς το κουκούτσι τους που είναι τοξικό και επικίνδυνο). Ιδιότητες: Το αιθέριο λάδι καταπολεμά την αεροφαγία. Επίσης ανακουφίζει σε περιπτώσεις χρόνιων ρευματισμών και αρθριτικών. Το αφέψημα της δάφνης διαλύει τα άλατα στον ανθρώπινο  οργανισμό. Η δάφνη καταπολεμά τη δυσπεψία και τονώνει τη πέψη. Θεωρείται αποτελεσματικό αντισηπτικό. Η δάφνη έχει επίσης στυπτική, αντιδιαρροϊκή και χολαγωγική ιδιότητα.