Μανδραγόρας

Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές του ουσίες. Το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών. Αναφέρεται από το Θεόφραστο και από το Διοσκουρίδη. Στη Βίβλο αναφέρεται για τις αφροδισιακές του ιδιότητες. Του απέδιδαν επίσης μαγικές ιδιότητες και κυκλοφορούσε η φήμη ότι, όποιος το ξεριζώσει, πεθαίνει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ρίζα του μοιάζει με ανθρώπινη φιγούρα που θεωρείτο ότι κρατούσε μετεμψυχωμένο κάποιον άνθρωπο που έχει αυτοκτονήσει. Το ξερίζωμα του Μανδραγόρα γινόταν μόνο τη νύχτα και μάλιστα, όταν είχε πανσέληνο. Στα Κύθηρα, αν και βρίσκεται σε αφθονία, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό για τις ιδιότητές του, γι’ αυτό και δεν είναι γνωστή κάποια κυθηραϊκή ονομασία για τον Μανδραγόρα. Επιστημονική ονομασία: Mandragora autumnalis, Μανδραγόρας ο φθινοπωρινός Οικογένεια: Solanaceae Κυθηραϊκή ονομασία: Δε βρέθηκε Ονομασία σε άλλα μέρη της Ελλάδας: Μανδραγόρας, Μαντραγόρας, Μαντραγκούδα, Θανατόχορτο(Χίος), Καλάνθρωπος, Αρκάνθρωπος Συλλογή: Μαζεύουμε τα φύλλα του την άνοιξη και το καλοκαίρι, ενώ τη ρίζα το φθινόπωρο. Ιδιότητες: Χρησιμοποιείται μόνο εξωτερικά γιατί είναι τοξικό. Τα φύλλα και η ρίζα του χρησιμοποιούνται ως κατάπλασμα με αναλγητική ιδιότητα σε ρευματικούς και αρθριτικούς πόνους.  Επίσης χρησιμοποιείται σε δερματικές διαταραχές. Σήμερα η χρήση του μανδραγόρα έχει περιοριστεί. Προσοχή! Είναι πολύ τοξικό και επικίνδυνο για τον οργανισμό. Αποκλείεται η εσωτερική χρήση.